“ Gerçekler çıplak gezmeyi sever “   Kim kazanan tarafta olmak istemez ki? Hele yaşadığınız şehir kazanırsa, siz de doğrudan kazananlar arasında sayılırsınız. Vahap Seçer teşekkür ilanlarında ‘Mersin Kazandı’ sloganını kullanmış. Kaybetmeye alışık Mersin, doğrusu bu ilanla heyecanlandı. Öyle ya muhalif duruşuyla yıllar boyu Ankara tarafından gerekli ilgiyi görmeyen şehrimiz, bugüne değin  kaybedenler arasındaydı. 1994 yılında büyükşehir kimliğine kavuşan Mersin, bir büyükşehrin alması gereken hizmetlerden tam olarak yararlanamadı. Bunu iyice gözlemlemek için emsal büyükşehirlerle arasındaki farka bakmak lazım.  Bursa’yı, Konya’yı, Kayseri’yi görenler ne demek istediğimi daha iyi anlar. Raylı ulaşım sistemleriyle tanışmayan bir yerleşim birimi, büyükşehir statüsüne yükselmiş sayılmaz. Seçim kampanyasının da iki ana gündem maddesinden biriydi kent içi ulaşım.    Mersin’in 2014’e değin şehircilik bakımından sadece iki önemli kazanımı oldu. Biri Adnan Menderes dolgu alanı ve üzerindeki park, diğeri geniş bulvarları ile yeni kuzey Mersin projesi. Öte yandan ulaşım, trafik, işsizlik ve diğer tüm belediyecilik hizmetleri bildiğiniz gibiydi. Bir büyükşehir düşünün ki hiç Bat-Çık’ı bulunmasın, ekmek fabrikasını çalıştırmasını beceremesin. Seçmen de üç dönemdir şehri yönetenlere faturayı kesti ve Macit Özcan’ı gönderdi.   2014’te uygulamaya konulan bütünşehir yasasının sağladığı yüksek bütçe imkanları ve genişletilmiş yetkilerle, birçok yeni hizmete kavuşmuş olduk. Tarsus’u dört dönem yöneterek, başarılı bir grafik çizen Burhanettin Kocamaz, 2014 yerel seçimlerinde partisi açısından da bir imkansıza imza atarak bu kez Mersin büyükşehir belediye başkanı seçildi. Başarısız Özcan dönemlerinden bunalan CHP seçmeni de ona oy vermişti çünkü. Kimilerine göre Kocamaz’ın beş yılı tartışılır ancak ben başarılı bir dönem geçirilmiştir diyorum.   Daha fazlası, daha iyisi hep vardır mutlaka. Son yirmi yılın çok konuşulan iki sorununu işsizlik ve trafik oluşturdu. Fakat bu iki sorun da sadece belediye maharetiyle çözülecek sorunlar değil. Merkezi hükümetin imkanlarından yeterince yararlanmayan, ciddi destek görmeyen bir belediyenin Türkiye gerçekleri ışığında başarıyı yakalaması zordur. Son yıllarda atılıma geçen belediyelere baktığınızda oraların iktidar partisi tarafından yönetildiğini görürsünüz.   Şimdi Seçer liderliğinde yeni bir süreç başlıyor. Öncelikle onu ve partisini kutlamak gerekir. Gel gör ki yılan hikayesine dönen raylı ulaşım sistemi, Seçer dönemine de damgasını vuracak gibi. Havadan gideni Havaray mı yeraltından gideni metro mu olsun derken, Hamit Tuna da metrobüs projesini atmıştı ortaya. Havaray projesi Ankara tarafından kabul görmedi. Metro projesine dönüldü ama o da ekonomik kriz bahanesiyle hükümetin tasarruf önlemler paketine takıldı.   Alüvyonlu yumuşak Mersin toprağının maliyetleri epey yukarı çekeceği ve projenin 700 milyon avroya (4.5 milyar tl- 16km’lik hat) mal olacağından; yüksek maliyeti nedeniyle belediye bütçesinden karşılanamayacağından ve hükümet garantisi ve onayı gerektiğinden, metronun Seçer döneminde de hayata geçirilemeyeceğini şimdiden söylemek lazım.   Yerine, yine aynı güzergahta şimdiki orta refüj üzerinde yapılabilecek ve maliyeti 40 milyon avroyu bulacak metrobüs projesine yönelmek daha akılcı olacaktır. Ayrıca metrobüs maliyetinin belediye imkanlarından karşılanabileceği ve yapım süresinin metroya göre kısalığı da göz önünde tutulmalıdır.     Mersin bu kez kazanan tarafta bulunmayı çok istiyor. ‘Enkaz devraldık’ siteminin arkasına sığınmayan, eldeki imkanlarla da hizmet üreten, vatandaşa dokunabilen, hakkaniyetli, çağdaş belediyecilik anlayışı ile yürüyen, kısaca Mersin’e gerçekten kazandıracak, yeni bir başarı hikayesine ihtiyaç var. Mersinlilerin böyle bir beklenti içerisinde olduklarını biliyorum. Beş yıl sonra MERSİN KAZANDI diyebilmek umuduyla…