“Asalet çığırtkan olmaz”     Ne demek farkındalık geliştirerek yaşamak? Bu soruya ben insanın hayat boyu etrafında olan biteni gözlemlerle, karşılaştırarak, etkileşim yaparak, gerektiğinde dersler çıkartarak yaşamasıdır derim. Peki bu doğuştan kazanılan bir özellik midir yaksa sonradan öğrenilen bir şey midir? Daha çok doğuştan gelen özellik demek isterim ama isteyen bunu öğrenebilir de…Fakat sonuçta yıpratan ve bedeli olan bir yaşam tarzıdır. Çabuk yorar, stres yapar ama aynı zamanda sizi diğer insanlardan ayırır. Belirgin yapar. Mesleki ve özel yaşamda faydasını göreceğiniz edinimdir.   Farkındalık geliştirmenin bir bedeli de yalnız kalmaya doğru itilmektir. Zira bu kişiler biraz huzursuzdur, hareketlidir, zor beğenir, kuralları vardır. Tüm bunlar etrafınızın zamanla boşalmasını sağlar ya da siz diğerlerinden uzaklaşırsınız…   Modern hayatlar konfor sağladığı kadar sıkıntı ve dertler de verir. Hayatta her şey bir al- ver meselesidir. Hayattan aldığınız kadar, verdiğiniz şeyler de çoktur. Ama herkes bunun aynı derecede farkına varamaz. Modern hayat ki ekseriyetle şehirlerde geçer. Oralarda sosyal çevre geniştir. İmkanlar fazladır. Ama işte tüm bunlara yetişmenin, ona göre bir düzenek inşa etmenin bedelleri vardır. Başarılı lüks oto tamircisi arkadaşım: “Müşterilerim genellikle 50 yaş üzeri ekonomik bağımsızlığı olan, kariyer yapmış insanlar. Fakat gel gör ki çoğu kronik bir hastalık sahibi” diyor. İşte bedel dediğim buna benzer şeyler.   Farkına varan insan huzursuzdur. Zihni sürekli günün, hayatın muhasebesiyle meşguldür. Bu meşguliyet dalgınlığa, unutkanlığa da yol açabilir. Farkındalık geliştirmiş insanın bu özelliğinden vazgeçmesi neredeyse imkansızdır. Zira o bir alışkanlık sahibidir artık. Bedeni, zihni ‘otomatik pilota’ bağlamış gibi kendiliğinden aramaya, taramaya devam eder. İstese de terk edemediği bir duygudur bu.   Hayatı bir dengede götürmek her kula nasip olmaz. Çoğunluk bir yerlerde takılır kalır, kaybedenler tarafındadır. Ancak şuurlu bir yaşam da mümkündür ve bunu daha az sayıdaki insanlar başarır, verimli kullanır. Zira farkına vardığı şeyler onda yük oluşturmaz. Tersine farkına vardığı şeyleri avantaja, üstünlüğe çevirmesini bilir. Adeta itici yakıt gibi kullanır farkındalığını… Fakat çuvallayanları zor günler bekler.    “ En zor vakalar zeki ve kültürlü insanlar arasından çıkar” demiş bir psikolog hekim. Farkındalık sahibi insan zekidir ama bunu yönetebildiği sürece. Yönetemediğinde ise avantajlı durumu bir anda ters yönlü işlemeye başlar.   Farkına varma, farkında olma, farkındalık geliştirme bir süreç meselesidir ve kişiden kişiye seviye farkları, zamanlama farkları vardır. Farkına varma süreci sezgilerle başlar. Sezgiler süreç içinde deneyim kazandıkça bilgiye dönüşür. Dosyalanamayan bilgi insanda yüktür. Biriken bilgiyi iyi tasnif etmek, işe yaramayanları ayıklamak gerekir.   Argoda ‘aptala yatmak’ diye bir terim vardır. Bir konuyu bilmiyormuş gibi yapmak, duymazlığa gelmektir anlamı. Her farkındalık geliştirmiş insan bazen özelliğini açıkça belli etmeyebilir. Suya sabuna dokunmadan, araziye uyarak geçinmeye çalışır. Ancak duymazlığa gelmek, yabancı ortamlarda kısa süreliğine işe yarasa ve ona geçici bir rahatlık sağlasa da kendi sosyal çevresi içerisinde, yakınları arasında bunu gizlemesi mümkün değildir.   Halk dilinde bazen çabuk farkına varanlara ‘antenleri açık’ da denir ve bu çoğunlukla kurnazlıkla eşdeğer görülür. Ama bu kavramı kurnazlıkla bir tutmak yanlış bir davranıştır. Sezgileri güçlü olan insan bu durumunu iyilik ve güzellik yolunda değerlendirmelidir. Asalet sahibi insandan kötülük beklenmez.