“Ders alınmış başarısızlık; başarı demektir”.   Son yirmi senede belediyecilik hizmetlerinde önemli gelişmeler sağlandı. Artık akmayan sulardan, çöp yığınlarından söz edilmiyor. Oysa yirmi- yirmi beş yıl evvel bu sorunlar manşetlerden inmezdi. Doğal gaz ile birlikte hava kirliliğinin de büyük ölçüde önüne geçildi. Bana göre, günümüz büyükşehirlerinin problemlerini kent içi ulaşım, kentsel dönüşüm ve yeşil alan azlığı oluşturmaktadır. Elbette şehir şehir ele alındığında her şehrin kendi öncelikleri vardır. İstanbul için bu trafik ve beklenen büyük depremde eski binaların yarattığı yüksek risktir. Ankara’ya gelindiğinde deprem öncelikli risk değildir. Ama orada da trafikte geçirilen süre ve alt ve üst yapı sorunları vatandaşların çözülmesini bekledikleri işlerin başında gelir. Tabii konumuz Ankara, İstanbul değil. Biz, emsal büyükşehirler içinde geri konumda bulunan Mersin’in sorunlarıyla dertlenmekteyiz…    Mersin çağdaş kent imkanlarından daha yeni yeni yararlanıyor. 1993 yılında büyükşehir statüsüne yükselen Mersin; 2014 yerel seçimlerine kadar bir büyükşehir havasında değildi. Mersin’in talihsizliğini birikmiş ve ötelenmiş sorunlar oluşturuyor. 2014 öncesini kaybedilmiş yıllar hanesine yazmak hiç yanlış sayılmaz. Mesela, en basitinden bir ekmek fabrikası bile bu şehre çok görülmüştü. Bay Macit fabrikayı seçimlere beş kala çalıştırır, ardından bir sonraki seçimlere kadar kapısına kilit vururdu.    Bir büyükşehir düşünün ki bir tane dahi Bat Çık’ı olmasın! İşte Mersin böyleydi. Kocamaz dört yıla dört Bat Çık sığdırdı. Üç tanesi de proje ve yapım aşamasında. Toplu taşımaya yüzlerce yeni otobüs alındı, onlarca yeni hat açıldı. Değil sadece şehir içindeki noktalara, il genelinde ilçelere, köylere, yaylalara düşük ücretlerle ulaşım imkanı sağlandı. MESKİ pek hizmet üretemeyen köhne bir birimken; şimdilerde her alanda tahkim edilmiş devasa bir kuruma dönüştü. Vatandaşların acılı gününde hemen yanında biten, tıkır tıkır işleyen taziye birimi oluşturuldu. Temizlik işleri, ilaçlama iyi yürüyor…    Demem o ki Kocamaz öncesinde de bu dönemki kadar iş yapılsaydı, Mersin daha ileri seviyelere ulaşacaktı. Fakat şimdi, Kocamaz’ın yeniden aday gösterilmeyeceğini bahane edip ‘vurun abalıya’ zihniyeti ile yaklaşmak da doğru değil. Bu dönemin bana göre en olumsuz yanı; yeşili, toprağı azaltan ama taşı, betonu çoğaltan yaklaşımdı. Sonra, yeni otogara kolay erişim bir türlü sağlanamadı. Özel toplu taşımacılıktaki keşmekeş önlenemedi. Trafik sıkışıklığı ve sürücülerin kural tanımazlığı, trafik zabıtası kurulmasına rağmen, her alanda devam ediyor… Raylı ulaşım sistemine geçilemedi. Şehre, mahalle büyüklüğünde büyük parklar, yeşil alanlar kazandırılamadı.    Ayrıca cadde- meydan süslemeleri konusu biraz abartıldı. Buram-buram arabesk kokan, aşırıya kaçan kasaba zihniyeti işler yapıldı. Kimi yerlerde ışıklı süslemeler 70’li yılların pavyon ışıklandırmasını çağrıştırıyor.    Oysa başkanlar dünyayı geziyor, görüyor. Kasabalılıktan kurtulmak zaman alıyor demek ki.   Yurt dışından vizyon sahibi, yenilikçi, dünyayı tanıyan birkaç uzmanla birlikte çalışılabilirdi.    2014 seçimlerinin ardından ‘yeni reisin başarı çıtasını raylı ulaşım sisteminde sağlayacağı ilerleme belirleyecek’ demiştim. Zira çağdaş toplu taşımacılığın ileri seviyesini oluşturan raylı sistemlerden yararlanmayan bir büyükşehir, günümüzde düşünülemez. Gerekçeler ne olursa olsun, Kocamaz bu hedefe ulaşamadı. Ayrıca birçok plan ve projesi de bürokrasi, Ankara ve para engeline takıldı. Yeni dönemde Kocamaz aday değil. Zaten vizyonu, hırsı, iletişim güçlüğü, genel merkezle ve hükumetle ilişkileri bir beş seneyi daha kaldırmazdı. MHP’nin büyükşehir adayı Hamit Tuna’dır. Ancak ittifak görüşmeleri belirsizliğini koruyor. Sanki Ak Parti, yerelde ittifaklara sıcak bakmıyor. MHP sözcüsü bunu ‘Fedakarlığımızı istismar ettirmeyiz’ hayal kırıklığı ile yorumladı. Ak Parti ile ittifaka girmeden, herhangi bir MHP adayı Mersin’deki seçimi alamaz! Belediye yazılarım sürecek…