Bir sevgilim vardı.

BİR SEVGİLİM VARDI

“ Bir sevgilim vardı / adı Kartanesi “

Adı Kartanesi değilse de bir sevgilim vardı bir zamanlar. Şimdi yok.

Neyse.

Şu bizim Taşçatan da bir garip şaiir. Arkadaşım diye demiyorum Allah var; dizelerinde beni anlatıyor sanki.

Hani onun “ Yalnızlık bir başka mevsimin adı “ diye başlayan ve “ Utanmasam iki gözüm iki çeşme “ diye biten bir şiiri var ya ; işte oradaki ʹ yalnız ʹ benim işte.

Sevgililer Günü de geldi çattı.

Kim icat ettiyse...

Belli bir kariyerrin varmış, gençmişsin, yakışıklıymışsın(!) hikaye.

Yoldan birini bulup günü kurtarmayı kibrime yediremeyeceğime göre...

Şöyle derin bir uykuya dalsam diyorum; ertesi sabah uyansam güne.

Ne mümkün.

Hiç başka derdim yokmuş gibi bütün bedenimi sardı bu kaygı.

Evet, kaygı.

Ev kirası, elektrik, su parası değil bu;başka, bambaşka bir şey.

Para dediğin el kiri, bulunur; ama sevgili?

Çok zor.

İliklerine kadar işleyecek ʹsevgiʹ dediğin. Onsuzken bile onunla olacaksın. Özleyeceksin onu. Bir araya geldiğinizde, elleriniz tutuştuğunda dünyalar sizin olacak. İçmeden sarhoş olacaksınız...

“ Yalnızlık bir başka mevsimin adı”

Yalnızım işte.

İnadına ışıltılı bir mekana gideceğim bu akşam.Gelsin biralar, gitsin biralar.

İnadına!

Karşımda bir sevgili varmış gibi; onunla söyleşiyormuşuz gibi. Çalınan müziğe eşlik ediyormuşuz gibi ağız dolusu; dans ediyormuşuz gibi. İnadına. Hadi bakalım.

Sanki şu “ Sevgililer Günü” sadece bir günmüş gibi.

Peki, ertesi gün; daha ertesi gün. Daha sonraki günler...

Garson! Bana bir bira daha lütfen; soğuk olsun.


Mustafa Esmer Cengiz