Tarih 10 Mayıs 2014. Günlerden Cumartesi. Danıştay’ın 146. kuruluş yıl dönümü. Devlet ekranı tam kadro orda. Kürsüde Türkiye Barolar Birliği Genel Başkanı Profesör Metin Fevzioğlu. Karşısında Cumhurbaşkanı Gül, Başbakan Erdoğan, Genelkurmay Başkanı Özel, Danıştay Başkanı Güngör. Salon hınca hınç dolu. Salonda çıt yok. Fevzioğlu’nun elinde önceden hazırlanmış, defalarca gözden geçirildiği belli bir metin. Her cümlesi birer demir leblebi. Yenilir yutulur cinsten değil. Başbakan ikide bir yutkunuyor; Gül’ün yüzünde belli etmemeye çalıştığı bir gülümseme. Gezi olaylarında kullanılan orantısız güçten, ölen gençlerden; rüşvetlerden, yolsuzluklardan, kumpaslardan;işini layıkıyla yapan savcıların, yargıçların,hakimlerin, komiserlerin ve de polislerin nasıl oradan oraya dağıtıldığından; sosyal medyaya getirilen kısıtlamalardan, özgürlüğü elinden alınmış basından; dinlemelerden, seçim sürecinde kullanılan ötekileştirici,bölüştürücü dilden; Van depremi sonrası ortada kalan perişan insanlardan söz ediliyor konuşmada. Aslında yaşanmış, bilinen şeyler anımsatılıyor; önümüzdeki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde herkesi kucaklayıcı olmak gerektiği; yapılan yanlışlardan kaçınılması gerektiği vurgulanıyor. Başbakan alınıyor bu söylenenlerden ve olanlar oluyor sonunda. Haşim Kılıç’a yapamadıklarını Fevzioğlu’na yapıyor; bi çeşit onun acısını çıkarıyor kendince. ‘Edepsizlik etme!’ diye parlıyor Erdoğan; ‘siyaset yapıyorsun’ diyor Fevzioğlu’na.Sağına soluna çıkışında haklı olduğunu anlatmaya çalışıyor. Ve ayağa kalkıyor sonra.Aynen Davos’ta olduğu gibi. Bıraksalar kürsüye yürüyecek, bi güzel pataklayacak Barolar Birliği Genel Başkanını. Bırakmıyorlar. O da çekip gidiyor tabii. Ardından Cumhurbaşkanı da terk ediyor salonu, Gelelkurmay Başkanı da… Haydaaaa! Ulusal Kanal’da Hüsamettin Cindoruk konuk. Sunucu eski kurda soruyor düşüncelerini sıcağı sıcağına. Böyle bir olaya ilk defa tanık olduğunu söylüyor Cindoruk ve ekliyor: Başbakanın sağlık durumu iyi değil. Birdenbire gündem değişiyor doğal olarak. Televizyonlar akil adamlara ulaşma yarışında. Ağzı olan konuşuyor. Ne işi varmış Fevzioğlu’nun orada, Böyle konuşmaya ne hakkı varmış; çok uzun konuşmuş, yakışıksızmış, ayıpmış, mış, mış, mış… Yorumlar hep biçimsellik üzerine; içeriğe bakan yok. En iyi yorumu Çölaşan yaptı ertesi gün Sözcü’deki köşesinde: Türkiye Barolar Birliği Genrel Başkanı, koskoca profesör kürsüde şarkı söyleyecek değildi ya; okuyacağı metni önceden Başbakan’a gösterecek değildi ya; ondan izin alacak değildi ya… İşte böyle tarihi bir gün daha yaşadı Türkiye. Ne mutlu bize!   Mustafa Esmer Cengiz